Belki birgün…

Büyük olanların kayıtsız kaldığı hemen her şeye çocukların verdiği tepkiler tebessüm ettirir bizi. Heyecanları karşılaştıkları ilklerle bizleri de mutlu eder. Telaşları ve diyalog kurma şekilleri de öyle. Bizden farklı olan noktaları sadece daha içten, samimi, duru ve net olmalarıdır aslında. Mesela gökyüzünde ayı gördüğünde aniden “aaa ay dede çok parlıyor, sanırım yeni duş almış, pırıl pırıl” diyebilir yanınızdaki çocuk. Ya da tıpkı bu resimde olduğu gibi keçilerle sohbet ederken karşılarındakinin gözlerinden yakalarlar hayatı. Bizim unuttuğumuz dilleri en çok da ısıtır içimizi. Kim bilir belki birgün biz de bu dili yakalayabilir ve beraberce heyecanlarımızın peşinden koşabiliriz…