Kızcelerden Arkadaşlık Sıcaklığı :)

Bilindiği gibi hepimiz bir süredir evdeyiz. Ülkemizi ve dünyamızı saran sağlık tehdidi nedeniyle evde kalan şanslı grup içindeyiz. Yine de hepimiz ve özellikle çocuklar için oldukça farklı ve onların doğalarından uzak bir deneyim oluyor yaşadıklarımız. Psikiyatristler ve alandaki uzman kişiler çocuklar için uyarılarda bulunuyor ebeveynlere. Sahiden çabaları oldukça değerli. Ayrıca çocuklar tarafından okunacak bu yayınlar çocukların da yaşadıklarını tanımlamaları anlamında önemli. Bu yazı kişisel bir deneyim üzerinden yazılıyor. 

İki arkadaşın balkondan balkona yaptıkları etkinliklerle korona vürüs, 23 Nisan, anneye ve babaya duygular şeklinde başlıklandıracağımız paylaşımları var. Armin ve Nehir aslında genelde parkta veya komşuluk ilişkilerinin el verdiği ölçüde ev ziyaretlerinde vakit geçiriyorlardı. Zaman uzadıkça evde kalmaktan sıkılan çocuklar için yeni yollar aramaya başladık. Ben o zamana kadar sadece çamaşır astığım balkonu temizlerken Nehir’in annesi Nevin ile balkondan balkona konuştum. Sonrasında da çocukların da balkondan balkona konuşabileceklerini düşündüm. İyi ki düşünmüşüm. Kızlar hemen balkondaki yerlerini aldı ve etkinlik yapma telaşına düştüler. Boya kalemleri, kağıtlar ve onlarda birikenler de böylelikle akmaya başladı. 

Armin’in Korona Virüs Yazısı

Nehir’in Korona Virüs Yazısı

Yukarıdaki resimlerde Armin’in korona virüs hakkındaki bildiği şeyleri sıraladığı bir yazı yer alıyor. Nehir de “Hayat” adındaki bir kız üzerinden korona virüs hakkında bildiklerini öykülendiriyor. Okurken aslında ikisinin de oldukça dikkatli olduklarını fark ediyorum. Ayrıca yazmanın her zaman ifade ve tanımlama anlamında önemli olduğunu düşünmüşümdür. İkinci bölümde de kızların ikisi de aslında korona virüse tehditte bulunuyorlar. 

Armin’in isyanı

Nehir’in isyanı

Armin açık açık tehdit ediyor korona virüsü; diyor ki “Hemen burayı terket, yoksa ben seni gönderirim.” Nehir de ondan aşağı kalmıyor elbette ve alt kısımda yazdığı “Şair Nehir Çetinkaya” kısmına bayıldım. Nehir de parka gidememelerini, okullarının kapalı olmasını işaret ederek hayatlarındaki olumsuzlukları ifade ediyor. Oldukça içten ve samimi şekilde iki arkadaş bitişik balkonların iki tarafında yazılarına devam ediyorlar ama bu etkinlik süresi bitiyor. Sırada 23 Nisan etkinliği var. Şimdi ona göz atalım. 

Armin’in 23 Nisan etkinliği

Nehir’in 23 Nisan etkinliği

Kızların ikisi de 23 Nisan için çok hevesliler. Nasıl olunmasın ki; bu sene 100.yıl ve coşkuyla kutlanacaktı. Şimdi o coşkuyu evlerden dışarı yansıtma telaşındalar. Yine de iyiler bence. Hem de oldukça iyiler. Şiirler yazıyorlar, resimler çiziyorlar ve süslüyorlar çalışmalarını. Birinin Atatürk’e yazdığı kısmı özellikle belirtmek istedim. Diyor ki; “Atatürk’üm korona virüs geçsin daha eylenceli olucaz. Okullar açılacak, herkez işe, herkez okula gidecek. sevgilerimle. 23 nisan’ı bize verdiğin için teşekkür ederim.” Yazım hatalarını özellikle düzeltmedim, bu haliyle kalsın ve ilerde dönüp aynı duyguyu yaşasınlar istedim. Birisi ikinci sınıf, diğeri üçüncü sınıf öğrencisi iki arkadaşın benzer şeyleri dillendirmesi oldukça güzeldi sahiden. 23 Nisan gibi güzel bir günü evde de olsak eğlenceli geçirmelerini sağlamak bizlere düşecek bu sene. Onların en güzel bayramı çünkü. İki kafadar bir başka günde anneleri için şiirler yazıyorlar ama bu sefer bir fark var; şiirleri kendileri yazıyorlar, yani bir yerden ezbere yazılan değil, tamamen kendi duyguları. Bakalım mı onlara da;

Armin’in anne şiiri

Nehir’in anne şiiri

İtiraf ediyorum ikisinin de ifadelerine bayıldım. Armin’in “Sen kalbimin derinliğinde kuş gibisin” cümlesinin yanında Nehir’in “Sen benim için ılık esen bahar gibisin” cümlesi var. İkisi de birbirinden güzel ve değerli. İşte belki de sırf bunun için hepimize anı olarak kalsın istedim yazdıkları. Kağıtları, şiirleri, etkinlikleri, kendi el yazıları. Nasıl güzel ifadeler, nasıl sarıp sarmaladı beni ikisi de. Duygular öylesine güçlü ve içten ki, sadece bir yazı kadarmış meğer mesafesi bize. Annelerine yazarlar da babalarını es geçerler mi? Geçmemişler elbette ve son etkinliklerini de onlar için yaptılar bugün. 

Armin’in baba şiiri

Nehir’in baba şiiri

 

 

 

 

 

İki cimcimenin babaları için yazdıklarına bakınca babalarının sahiden şanslı olduklarını düşündüm. “Canım” diye başlayan cümle kızcelerden gelip babalara ulaşınca ortalık şenlik yerine dönmez de ne olur ki? İyi ki bu kızlarımız var, iyi ki hayatımız onlarla şenleniyor ve iyi ki onlar duygularını ifade etme yollarını buluyorlar. Bizimkiler balkondan balkona daha neler yapacaklar bilmiyorum. Bu süre ne kadar sürecek onu da bilmiyorum. Tek dileğim, tüm çocuklar gibi bizim çocuklarımızın da mutlu, neşeli ve en önemlisi sağlıklı bir hayat sürmeleri. Hayattan aldıkları gibi, hayata vermeyi de bilen ve yaşamanın tadına varan çocuklar olmalarını diliyorum bir de. Ve yine umuyorum ki, onların bu yolculuğunda olabilecek en iyi haliyle onlara eşlik edebiliriz. Arkadaşlığın engel tanımadığını görüyorum kızlara bakarken. Bir de telefonla görüşmeler bu balkondan balkona görüşmenin yerini tutmuyor. Sürekli birbirlerine seslenerek ve diğerinin varlığını bilerek bir şey yapmak onları daha fazla motive ediyor. Parklarda, bahçelerde, sahillerde, kırlarda, dağlarda özgürce koşacakları, eğlenecekleri ve gülüşecekleri nice nice güzel yılları olsun hepsinin önünde. Bizler de tüm çocuklarla birlikte onlar için “iyi” diye bildiklerimizle yanlarında olalım/olabilelim.