Ennnnn Genç Grafikerim Bloguma Çalışıyor :)

Ailemizin ilk göz ağrısı, ilk torun ve ilk yeğeni. Dolayısıyla tüm görmemişliğimizi sergileyerek doya doya sevdiğimiz Meriç artık liseli 🙂 Böyle deyince bana bile tuhaf geldi ama öyle. Pandemi izin verse tam zamanlı gidip gelecek okula diğer öğrenciler gibi ama olsun, bu onun artık liseli olduğu gerçeğini değiştirmiyor. Teknoloji merakı vardı ve bir süredir ben onun anlattıklarına son derece yabancı olarak duruyordum. Hatta o çok nadiren bulduğumuz zamanlarda herhangi bir programı veya yeniliği anlattığında ben başka bir dilde konuştuğunu hissediyorum. Kısacası pek anlamıyorum anlattıklarını ama olsun, onu dinlemek güzel. Nihayet ortak bir dil bulduk yakın zamanda. O da grafik tasarım işleri. Buraya benim için yaptığı ilk denemeyi bırakıyorum ki; ilerleyen dönemlerde karşılaştırma yapabilelim. Hep saygı duymuşumdur bu işlerde olanlara. Bana hep iğne oyasını anımsatır. Uzun saatler tek bir çizim üzerinde uğraşırlar ve bıkmazlar. Bu alanda çalışanları hep nevi şahsına münhasır olarak görürüm. Neyse; uzun lafın kısası küçük ama sağlam adımlarla o çizim dünyasına bizim Meriçimiz de katılıyor. Hem de ilk günden “Neden beni ciddiye almıyorsun Saadet” deyip de beni ters köşeye yatıracak kadar. Canım Micom aramızda kalsın ama ben yeğenler arasında en çok seni ciddiye alıyorum 🙂  

Not: Oğlakların güzelliğine bakar mısınız ve annenin keyfine 🙂 Ben de böyle bir ağacın gölgesinde oğlaklarımdan birinin okuduğunu dinleyeceğim bir gün 🙂