Bizim Yapamadığımız …

Bir kare çok şey. İşte onlardan biri. Bizim yapamadığımızı yapabiliyorlar sanki çocuklar. Açık, dürüst ve netler. Sevdikleri veya sevmediklerine yapmacık gülüşleri yok. İdare etmek veya nabza göre şerbet vermek de daha lügatlarına yerleşmemiş. Hatta belki daha sözcükleri de net çıkmıyor ağızlarından. Nihayetinde biri 7 aylık, diğeri 2,5 yaşında resme konu olanlar…

Sonra sadece bu kareye bakıyorsunuz ve diyorsunuz ki, aslında söze de gerek yok. Öyle ağdalı ve iltifatta cömert kelimeler yerine bir kol uzanıyor yanındakine sessizce. Sanki siz büyüklerin yaptığı kötülüğe rağmen bizler kendi dünyamıza dönüyoruz diyorlar. Dünya dönsün istediği gibi ve siz istediğinizi yapın ama bize karışmayın isteği var sanki. Sanki bize armağan edilen bayramın bile içini dolduramıyorsunuz bari bizi bırakın kendimiz bayram kuralım der gibiler. Koruyamadıklarınızın, acısını gideremediklerinizin tepkisi ile dönüyoruz sizlere sırtımızı diyorlar sanki. Sanki en çok da çocuk tarafından vuruyorlar bizleri ve sadece küsüyorlar. Kendinize gelip, doğayı, çevreyi, insanı, hayvanı sevdiğiniz zaman yüzümüzü döneceğiz size diyorlar belki de. Sevmek beraberinde korumayı da getirir ve bizlere daha yaşanabilir bir dünya bırakabilirsiniz de diyorlar sessizce ve kendi dillerinde.

Sadece bir kare ile ve tüm -e rağmenleri bilerek aynaya bakmamızı sağlıyorlar öyle usulca. Aynada gözlerimizin içine bakarken içimizdeki çocuğu görmemize fırsat veriyorlar böylece. O çocuğu nasıl özlediğimizi anımsatıyorlar. Sonra… Belki kim bilir sonrasında hayat daha güzel olacak diyeceğiz yeniden…

Resim: Kuzey ve Poyraz Sevinç (Anne Kumral-Baba Servet) 

Şunlar da Hoşunuza Gidebilir...

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak.