Bir yolculuk hikayesi

22 Şubat 2016’da Kocaeli’den Ankara’ya gidiyorum. Yanımda yaşlı bir teyze var. 5 dakika ihtiyaç molasında gecikti. Muavin getirdi teyzeyi. “Ekmek almak istiyordu” dedi şoföre. Şoför de “teyze acıktın mı?” diye sordu. Kadın “he ya ekmek alacağdım ama bu çocuk bırakmadı” dedi. Şoför de “teyze boşuna para verme, geç otur. Oğlum tüm yolculara servis yap” dedi. Sandiviçlerimizi yedik. Üstüne muavin sadece teyzeye kek verdi. Kadın “bölüşelim mi” dedi bana ve sonra tek lokmada onu da yuttu.:) Biraz zaman geçti şoför şimdi yine sordu “teyze doydun mu. Çekinme yani söyle. Bir tane daha verelim mi? Sen bizim anamızsın, bakalım sana”. Kadın da “yok oğlum, depo doldu. Azıcık da su ver ilaçlarımı içeyim” dedi. Sonra da 🙂 “ben herkesilen konuşmayı severim” dedi. İlerleyen dakikalarda sohbetimiz derinleşince bir masal anlatmasını istedim ama şansıma şu tekerleme düştü : 

 

 

 

“Var var eden
Sür sür eden
Amasya’dan Tire’den
Ben söyledim, sen dinle ordan
Bir at aldım karı dur deyi
Bir de tutturdu geri dur deyi
Kaleciydim kaleyledim kapları
Tabip oldum yaptım hacı hapları
Bilemedim 5-10 kişi öldürdüm”

Ne diyelim size de böylesi yol arkadaşları denk gelsin 🙂